حق طلبکار ازنظر حضرت امام سجاد ع

35. وَ أَمّا حَقّ الْغَرِيمِ الطّالِبِ لَكَ فَإِنْ كُنْتَ مُوسِراً أَوْفَيْتَهُ وَ كَفَيْتَهُ وَ أَغْنَيْتَهُ وَ لَمْ تَرْدُدْهُ وَ تَمْطُلْهُ فَإِنّ رَسُولَ اللّهِ (ص) قَالَ مَطْلُ الْغَنِيّ ظُلْمٌ وَ إِنْ كُنْتَ مُعْسِراً أَرْضَيْتَهُ بِحُسْنِ الْقَوْلِ وَ طَلَبْتَ إِلَيْهِ طَلَباً جَمِيلًا وَ رَدَدْتَهُ عَنْ نَفْسِكَ رَدّاً لَطِيفاً وَ لَمْ تَجْمَعْ عَلَيْهِ ذَهَابَ مَالِهِ وَ سُوءَ مُعَامَلَتِهِ فَإِنّ ذَلِكَ لُؤْمٌ وَ لا قُوّةَ إِلّا بِاللّهِ اما حق بستانكارى كه طلبش را از تو بخواهد اين است كه اگر مال دارى به او بپردازى و كارش را به راه اندازى و بى‏نيازش كنى و او را سر ندوانى و از امروز به فردايش نكشانى؛ زيرا پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: «تأخير اداى دين از جانب توانگر ستم است»، و اگر تنگدستى، وى را به خوش گفتارى خرسند سازى و از او به نيكى مهلت خواهى و او را به لطف و خوشى از خود برگردانى و با بردن مالش، بد رفتارى بدو را نيز ميفزاى كه اين پستى است. و لا قوة الا بالله (و نيرويى نيست جز به خدا.)

مادرشوهری بود که عروسي خودپسند داشت. روزي مي خواست نحوه پختن پلو را به او بياموزد. ديگي حاضر کرد و گفت: ابتدا آب را در ديگ مي جوشاني. عروس گفت: اين را مي دانستم.

گفت: سپس برنج را در آن مي ريزي. عروس گفت: اين را هم مي دانستم.

گفت: سپس برنج را در آب مي جوشاني تا دانه هاي آن ترد شود، گفت: اين را هم مي دانستم.

...

امام علی علیه السلام فرمودند :
مَن تَطَلَّعَ عَلى أسرارِ جارِهِ انهَتَکَت أستارُهُ ؛
هر که در پى آگاهى از اسرار همسایه ‏اش باشد ، پرده ‏اش دریده مى‏ شود .
غررالحکم، ح 8798

امام علی علیه السلام فرمودند :
مَن أحسَنَ إلى جِیرانِهِ کَثُرَ خَدَمُهُ ؛
هر کس به همسایگانش نیکى کند ، خادمانش زیاد شوند .
غررالحکم، ح 7967

امام على علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَةُ الْواسِعَةُ وَ الْخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّلَها بَرَکَةً وَ بَرَکَتُها جَودَةُ مَوْضِعِها وَسَعَةُ ساحَتِها وَ حُسْنُ جِوارِ جیرانِها؛
خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حیاط (قسمت جلوى خانه) و هم نشینان خوب است. و خانه را برکتى است، برکت خانه جایگاه خوب آن، وسعت محوطه آن و همسایگان خوب آن است.
مکارم الاخلاق ص 125

امام علی علیه السّلام فرمودند:
زَكوةُ الْيَسارِ بِرُّ الْجيرانِ وَ صِلَةُ الاَرحامِ؛
زكاتِ رفاه، نيكى با همسايگان و صله رحم است.
غرالحکم، ح 5453.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
نِظامُ الفُتوّةِ احتِمالُ عَثَراتِ الإخوانِ ، و حُسنُ تَعَهُّدِ الجِيرانِ؛
آيين جوانمردى، تحمّل لغزشهاى برادران و رسيدگى به همسايگان است.
غرر الحكم: 9999.

باسمه تعا لى

امام علی علیه السلام فرمودند :

مَن تَوَلاّنا فَلیَلبَس لِلمِحَنِ إهابًا؛

هر که ولایت ما را پذیرفت، باید که براى رنج و گرفتاریها لباسى پوستى در پوشد.

 غرر الحکم، ح 9038

امام على علیه السّلام فرمودند:
شُرْبُ الدَّواءِ لِلْجَسَدِ كَالصّابونِ لِلثَّوبِ، يُنَقّيهِ وَ لكِنْ يُخْلِقُهُ؛
نوشيدن دارو براى بدن، همانند صابون (پودر شوينده) براى لباس است كه آن راتميز مى كند، امّا فرسوده اش هم مى كند.
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 20، ص 300.

چرا به حضرت امیرعلیه السلام ابوتراب می‌گویند؟

عَنِ الْحُسَيْنِ عليه‏السلام قالَ:وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حائِطِ مَدينَةٍ مِنْ الْمَدائِنِ مَكْتُوبٌ فِيهِ:عَجِبْتُ لِمَنْ اَيْقَنَ بِالْمَوْتِ كَيْفَ يَفْرَحُ؟ وَعَجِبْتُ لِمَنْ اَيْقَنَ بِالْقَدَرِ كَيْفَ يَحْزَنُ؟ وَعَجِبْتُ لِمَنِ اخْتَبَرَ الدُّنْيا كَيْفَ يَطْمَئِنُّ اِلَيْها

امام حسین علیه ‏السلام فرمود: زیر دیوار شهرى از شهرها لوحى پیدا شد که در آن چنین نوشته شده بود: تعجّب مى‏کنم براى کسى که به مرگ یقین دارد چطور شادى مى‏کند، و در شگفتم از کسى که سرنوشت را قبول دارد چگونه اندوهگین مى‏شود، و عجب دارم از کسى که دنیا را آزمایش کرده، باز چگونه به آن اطمینان پیدا مى‏کند!

عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 48.